Ελκυστικό όπως οφείλει να είναι κάθε μουσείο. Σύνθετο στη σύλληψη αλλά απλό στην προσέγγιση. Σε έναν χώρο όπου οι εικόνες έχουν διασχίσει το σύνορο της οικείας εμπειρίας — της λατρείας — και έχουν περάσει στην εμπειρία της γνώσης που επιβάλλει ένα μουσείο.
Ο επισκέπτης δεν μπορεί πλέον να φιλήσει τις εικόνες, μπορεί όμως να συμμετάσχει στο βίωμα της γνώσης: Τι συνέβη για παράδειγμα ανάμεσα σε ένα γλυπτό του 4ου αιώνα μ.Χ. που αναπαριστά τον Χριστό ως Ορφέα, που κρατάει τη λύρα, και σε μια εικόνα του 6ου μ.Χ. που ο Χριστός μετασχηματίζεται σε Παντοκράτορα με τη μορφή που παγιώνεται έκτοτε και μας είναι οικεία ως σήμερα; Υποπτεύεστε ότι εδώ υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία;
